عنوان: ایمنی و اثربخشی زالو درمانی برای استئوآرتریت علامت دار زانو با استفاده از زالو طبی هند
توضیح اجمالی: 40 بیمار با تشخیص قطعی استئوآرتریت توسط پزشک ارتوپد و با درنظر گرفتن بازه سنی 70- 40 پس از بررسی معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده و در دو گروه کنترل و مورد بصورت رندوم و با بلوکسازی طولی برابر تقسیم شدند. در ابتدا برای هر داوطلب در صورت مصرف داروی ضددرد بعد از 1524 سانتیمتر پیاده روی در سطح صاف میزان درد با VAS مورد ارزیابی قرار می‌گرفت و در صورت درگیری هر دو زانو، زانویی که بیشتر دردناک بود انتخاب می‌شد. درنهایت تنها بیماران با استئوآرتریت درجه دو یا خفیف (5/72%افراد) و درجه سه یا متوسط (5/27% افراد) طبق سیستم طبقه بندی Kellgren and Lawrence (که بر اساس رادیوگرافی شدت استئوآرتریت را بیان می‌کند) وارد مطالعه شدند. گروه کنترل تنها از داروی طب سنتی هندی در طول 6 هفته استفاده می‌کردند (مصرف سفوف مفاصل خاص – پودری شامل سورنجان، بوزیدان وآسگاند – 5 میلی‌گرم به صورت خوراکی دوبار در روز و روغن سورنجان 10 میلی‌لیتر بصورت موضعی روی زانو دوباردر روز) وگروه مورد علاوه بر استفاده از داروی ذکر شده در جلسه اول تنها یکبار تحت زالودرمانی قرار گرفتند، به گونه‌ای که 3 زالو در ناحیه دارای تندرنس بیشتر در اطراف مفصل زانو گذاشته می‌شد. بیماران در روزهای 14، 28 و 42 ویزیت می‌شدند و اطلاعات ثبت می‌گردید. در ابتدا و انتهای مطالعه آزمایشات خون از جمله CBC, ALT, AST, Bilirubin, ALKP, Cr, Blood Urea, Uric Acid چک گردید. همچنین در هربار مراجعه بعد از چک علایم حیاتی، نمرات WOMAC درسه حیطه درد (5 سوال)، خشکی مفصل (2 سوال) و محدودیت عملکردهای فیزیکی (17 سوال) مورد بررسی قرار گرفت. هر سوال با یک VAS افقی که از یک تا 100 میلی‌متر بود توسط بیمار علامتگذاری می‌شد و در نهایت نمرات 24 سوال با یکدیگر جمع شده و ثبت می‌گردید. همچنین میزان حرکت فعال[1]AROM زانو بوسیله زاویه سنج در وضعیت دمر و همچنین تست 8 متر پیاده روی[2] که جزوی از مولفه های سه گانه نمرات ALF[3]میباشد اندازه گیری می‌شد.
نتایج: در انتهای مطالعه (بعد از 6 هفته ) 02/29% کاهش درد، 87/58% کاهش خشکی مفصل و 56/40% افزایش توانایی حرکت در مفاصل گروه مورد مشاهده گردید. در روز 14 تنها خشکی مفاصل کاهش معنادار داشت.
علی رغم اثرات مثبت مشاهده شده در AROM و تست 8 متر پیاده روی بین دو گروه تفاوت معناداری گزارش نشد. در همه موارد سیر بهبودی در هر دو گروه به سمت بهبودی گزارش شد اما در گروه زالودرمانی اثرات بهتری مشاهده گردید. در نمرات فعالیت فیزیکی از 52 به 31 ودر گروه کنترل از 50 به 43 تغییر یافت. خشکی از 60 به 25 و در گروه کنترل از 58 به 52 همچنین درد از 35 به 26 در گروه زالودرمانی و از 35 به 31 در گروه کنترل تغییر یافت. در انتهای مطالعه با توجه به اثرگذاری خوب زالودرمانی احتمال شباهت بالای مواد موثر بزاق زالوی Hirudinaria granulosa به Hirudo medicinalis که در سایرمطالعات در اروپا اثرات مثبتی داشته است مطرح شده است.
عوارض: میزان متوسط هموگلوبین در طول مطالعه در گروه زالودرمانی از 54/13 به 28/13 کاهش یافت. در هیچکدام از گروه‌ها عارضه مهمی دیده نشد. تنها در گروه زالودرمانی خارش خفیف در موضع گزش گزارش شد که بطور متوسط تا روز چهارم برطرف گردید.
در انتها نویسندگان مقاله محدودیت های خود را تعداد کم بیماران و همچنین عدم امکان کورسازی درمان ذکر کرده‌اند که در نتیجه نمی‌تواند اثر احتمالی گول دارو[4] را خنثی نماید.
Writers: SM Abbas Zaidi, SS Jamil, A Sultana, F Zaman, M Fuzail
[1] Active range of motion
[2] Eight meter walk test
[3] aggregate locomotors function
[4] Placebo effect
