توضیح اجمالی: زالودرمانی برای نجات بافت‌های فلپ، گرفت یا پیوند مجدد از خطر احتقان عروقی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مطالعه به بررسی اثر آنتی بیوتیک پروفیلاکسی در موارد زالودرمانی در این زمینه‌ها پرداخته شده است.
روش کار: این مطالعه گذشته‌نگر بصورت کوهورت چند مرکزی به بررسی نو ع آنتی بیوتیکی دریافتی بیماران بستری در بیمارستان جان هاپکینز و دو مرکز دیگر در طی سال‌های 2010 تا 2013 که تحت زالودرمانی برای جلوگیری از احتقان وریدی متعاقب پیوند و گرفت قرار گرفته بودند، پرداخته است. 59 بیمار انتخاب شدند سپس وضعیت هر یک از بیماران از نظر ایجاد عفونت پس از زالودرمانی تا 38 ماه بعد از درمان مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: در 54 مورد (91/5 %) از بیماران مورد مطالعه، آنتی بیوتیک بصورت پروفیلاکسی از جمله سیپروفلوکساسین (61/1 %)، تریمتوپریم – سولفامتوکسازول (33/3 %)، پیپراسیلین – تازوباکتام و سفتریاکسون مصرف شده بود. عفونت محل گزش زالو در 7 بیمار (11/9 %) مشاهده گردید که همه آن‌ها آنتی بیوتیک مصرف نموده بودند. در چهار بیمار آئروموناس گزارش شد و در همه نمونه‌ها گونه ایجاد کننده عفونت به آنتی بیوتیک دریافت شده مقاوم بودند. در انتها نویسندگان عنوان داشتند به نظر می‌رسد سولفامتوکسازول و سیپروفلوکساسین برای پیشگیری از عفونت احتمالی ناشی از زالودرمانی موفق تر عمل نموده‌اند.
Keywords: leech,antimicrobial prophylaxis, surgical site infection
Writers: Rachel M. Kruer, Cassie A. Barton, Gregory Roberti, Brian Gilbert, Wesley D. McMillian
