عنوان: بررسی وضعیت درمان 20 بیمار دارای زخم پای دیابتی درجه 2 و 3 بر اساس پروتکل‌های درمانی مبتنی بر طب سنتی ایرانی در بجنورد طی سالهای 95-1394، یک مطالعه مقایسه‌ای با درمان‌های لیزر کم توان
توضیح اجمالی: در این مطالعه 20 بیمار دارای زخم پای دیابتی درجه 2 و 3 بر اساس پروتکل‌های طب سنتی ایرانی در بجنورد تحت درمان قرار گرفتند. همه بیماران در محدوده سنی 45 تا 75 سال بوده که در یکی از بیمارستان‌های بجنورد، مشهد و گنبد در طی سالهای 1394 الی 1395 بستری گردیده و تحت درمان‌های اولیه شامل داروهای کنترل قند وکنترل عفونت قرار می‌گیرند. زخم پای بیماران به درمان‌های رایج پاسخ نداده و مطابق با مشاوره پزشک متخصص ارتوپدی، دستور آمپوتاسیون از مچ پای بیماران صادر گردیده بود. بیماران جهت مشاوره به کلینیک طب سنتی مراجعه نمودند. بیماران دارای زخم‌های مختلف عفونی در پای راست یا چپ با التهاب شدید بوده‌اند. آن‌ها بعد از ورود به کلینیک طب سنتی تحت تدابیر حفظ سلامت و تغذیه قرار می‌گیرند. تدابیر داروئی در این بیماران با توجه به مزاج و وضعیت بیماری شامل گیاهان دارویی، داروهای ترکیبی و داروهای مدرن کنترل قند خون بوده است. اعمال یداوی شامل بادکش کامل پشت هرشب تا پایان درمان، ماساژ درمانی و زالو درمانی داخل و اطراف زخم هر 3 الی 7 روز یک بار به وسیله 10 تا 12 زالوی ریز، متوسط و بزرگ تا 10 جلسه برای هر بیمار انجام شد.
یافته‌ها: در همه بیماران بعد از 40 تا 60 روز معالجه، زخم پای دیابتی بهبود کامل پیدا کرده، قوای جسمی و وضعیت روانی بیماران بهبود یافته و وضعیت قند خون بیمار کنترل گردید. به نظر می‌رسد که ترکیب درمان‌های مدرن با طب ایرانی برای درمان زخم‌های درجه 2 و 3 و کمتر اثر بخشی بهتری نسبت به لیزر و آنژی پارس داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: زخم پای دیابتی، درمان های دارویی، طب سنتی، طب مدرن، زالودرمانی
نویسندگان: حسن حاج طالبی، حسن خانی، حمیدرضا حاج طالبی
***
جهت دانلود مقاله اینجا کلیک کنید
