بررسی تاثیر مصرف خوراکی ماءالجبن در مقایسه با پلاسبو بر روی ضایعات پوستی خفیف تا متوسط پسوریازیس

چکیده:

مقدمه: پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن شایع التهابی همراه با درگیری ناخن‌ها و مفاصل، وابسته به سیستم ایمنی می باشد. علت آن کاملاً مشخص نیست ولی عوامل ژنتیکی، محیطی، اختلال عملکرد دستگاه گوارش و در نهایت اختلال سیستم ایمنی را در آن دخیل می‌دانند. درمان در این بیماری قطعی نبوده و بیشتر کنترل کننده علائم بیماری می‌باشد. مزمن بودن بیماری، عدم رضایت بیماران و عوارض ایجاد شده از داروها، استفاده از درمان‌های طبیعی را در سال‌های اخیر افزایش داده است. با توجه به در دسترس بودن، ارزان و کم عارضه بودن ماءالجبن، هدف از این مطالعه بررسی اثر ماءالجبن بر روی ضایعات پوستی بیماری پسوریازیس نوع خفیف تا متوسط بوده است.

روش اجرا: ابتدا بعد از بررسی منابع معتبر طب ایرانی، بیماری قوبا توصیف و مقایسه آن با بیماری پسوریازیس انجام گردید. سپس با توجه به این که این مطالعه یک کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی سه سو کور بود، پس از کسب مجوز از کمیته اخلاق، دریافت کد کارآزمایی و تکمیل رضایت نامه کتبی، تعداد 90 نفر در دو گروه مداخله و شاهد وارد مطالعه گردیدند. دارو و پلاسبو (ماءالجبن و لاکتوز) به شکل پودر در قوطی های یک شکل، یک وزن و یک رنگ با کدهای مشخص به طور تصادفی به دو گروه داده شد. هر دو گروه 10 گرم از دارو و دارونما را در 1 لیوان آب گرم حل کرده و صبح ناشتا به مدت 12 هفته مصرف کرده و پماد امولینت (گلیسرین 20% در پایه اوسرین) و شامپو تار که از قبل استفاده می‌کردند را هم ادامه دادند. تمام بیماران دو بار در طی مطالعه توسط متخصص پوست ویزیت شدند (شروع مطالعه و انتهای 12 هفته) و در هر بار یک عکس از بیماران تهیه گردید. ابزار جمع آوری داده ها شامل مصاحبه، PASI score ، BSA ، DLQI (به صورت پرسشنامه استاندارد شده به زبان فارسی)، VAS و فوتوگرافی قبل و بعد از درمان بود.

یافته ها: بعد از 12 هفته، در آنالیز داخل گروهی، متغیرهای PASI score و BSA در گروه مداخله کاهش داشت ولی در گروه کنترل بی تغییر بود. دو متغیر DLQI و VAS در هر دو گروه کاهش یافت ولی این کاهش در گروه مداخله بیشتر بود. در آنالیز بین گروهی، در 70% از بیماران بهبودی در پاسی اسکور، 88% کاهش در DLQI و VAS همچنین در 54% موارد کاهش BSA در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بدست آمد.

نتیجه گیری: به نظر می‌رسد ماءالجبن با اثر بر روی شدت و وسعت ضایعات پوستی بیماران مبتلا و کاهش افسردگی، باعث بهبود پسوریازیس و افزایش امید به زندگی در بیماران می‌گردد.

کلیدواژه‌ها: پسوریازیس؛ قوبا؛ ماالجبن؛ امید به زندگی؛ طب ایرانی